Werken doen we ook!

Werken doen we ook!

De laatste weken zijn we druk bezig met het maken van kosteloos didactisch materiaal.

Hier enkele sfeerbeelden: 

Let it go, let it go…

Let it go, let it go…

De kinderen hier uit de straat komen nog vaak op bezoek bij ons. De laatste tijd zongen ze steeds het liedje “let it go” van de film frozen.

Laura vroeg of ze de film al gezien hadden, waarop de kinderen zeiden van niet. Toen we een tijdje terug op de markt waren zagen we dat ze de DVD verkochten voor 10K wat gelijk is aan €1,35. Daar kan je niet voor sukkelen dachten we!

We hebben de DVD gekocht en zondagnamiddag was het dan eindelijk zo ver… we verrasten de kinderen met de film.

Toen de kinderen  de verrassing zagen begonnen ze te dansen, hebben ze ons geknuffeld en gezoend. We hebben wel duizend keer dankjewel gehoord die namiddag.

Een dagje op stap… Chimfunshi

Gisteren hebben we (eindelijk) eens een uitstapje gemaakt. Onze uitstap was naar het chimpansee verblijf Chimfunshi. Samen met David en Manasé trokken we er op uit…

Om tien uur hadden we afgesproken met onze buren. Natuurlijk waren ze een kwartier te laat… na een wandeling te hebben gemaakt, sprongen we op de bus richting Chingola (zo’n uur en een kwartier rijden) In Chingola namen we de taxi naar Chimfunshi, volgens onze buren nog een klein uurtje rijden… Maar het werd 13u, 13u30,14u0, 14u30 en… na zo’n 2uur en een half te rijden, kwamen we dan uiteindelijk aan in Chimfunshi (2uur later dan verwacht…)

We werden met open armen ontvangen door de medewerkers. Chimfunshi is helemaal geen toeristische plaats, dus we waren daar als enigste bezoekers! De medewerkers deden speciaal voor ons het voedermoment opnieuw, lieten ons kennismaken met de chimpansees en vertelden allerlei verhalen over de apen. Tussen de medewerkers waren er ook twee (knappe ;-) )Australische mannen, zij zorgden er voor dat we zoveel mogelijk van het park konden genieten.

Bij het kijken naar chimpansees, kregen we bezoek van enkele kleine aapjes die vrij in het park rondlopen. Deze waren superschattig en heel vriendelijk, ze kwamen gewoon op je schouder zitten! Daar moesten we natuurlijk enkele foto’s van nemen hé!

Na de chimpansees te hebben gezien, gingen we naar het huisje van de oprichtster van Chimfunshi. Dit was een heel oud mevrouwtje, die ons met hart en ziel haar verhaal vertelde. De tranen kwamen ons al in de ogen door het luisteren naar haar verhalen, prachtig! Ze vertelde ook dat ze tot vorig jaar een nijlpaard hadden, die het oud mevrouwtje van baby af heeft opgevoed. Opmerkelijk hierbij was, dat het nijlpaard gewoon vrij in het natuurpark rondliep. Het nijlpaard werd tot aan zijn dood, elke dag gevoederd door het oud mevrouwtje (met de papfles!). Gek verhaal, als je weet dat een nijlpaard één van de gevaarlijkste dieren hier in Afrika is.

Het oud mevrouwtje wou dat we zoveel mogelijk van het park hadden gezien, voor dat we terug huiswaarts trokken. Ze zei ons dat we nog snel naar de grote chimpansees moesten gaan kijken. We trokken met onze taxichauffeur richting de grote chimpansees, maar door de slechte weg ging dit heel traag. De knappe Australische mannen zagen dat onze taxichauffeur sukkelde, en nodigde ons uit om samen met hen mee te rijden, bovenop de Jeep! Laura haar dag kon niet meer stuk, want daar keek ze al een hele dag naar uit!

Daarna was het jammer genoeg al tijd om naar huis te gaan. We namen afscheid van het heel sympathieke personeel en trokken huiswaarts met onze taxichauffeur. De Australische mannen hadden ons al gewaarschuwd dat het heel gevaarlijk kon zijn op de baan ’s nachts, en niets was minder waar… Onder de baan hebben we zo’n 8 vrachtwagens langs de kant zien liggen… We waren dus heel blij toen we thuis kwamen na een heel erg lange, vermoeiende maar prachtige dag. Dat verdiende natuurlijk nog een glaasje Cava, TJING!

Musonda community school

Vandaag gingen we op bezoek in één van de plaatselijke ‘community schools’. Community schools zijn eigenlijk heel arme schooltjes, waar vrijwillige leerkrachten komen lesgeven aan de armere kinderen.

De staat waarin de leerkrachten hier les moeten geven, is hartverscheurend. In één klasje, zitten er zo’n 100 kinderen. Als vrijwillige leerkracht, zonder opleiding… begin er maar eens aan.

De kinderen die hier les volgen, zijn vaak kinderen die maar één ouder, of zelfs geen ouders meer hebben. Het overgrote deel van de ouders, overleed aan één van de meest voorkomende dodelijke ziekten hier in Zambia: HIV/ aids.

De klaslokalen zijn hier heel klein, en er zijn tevens ook niet genoeg lokalen voor alle leerlingen. Daarom wisselen de klasgroepen om de twee uur af. De community school is nu, door sponsors, wel aan het uitbreiden. Ze zijn volop bezig met het bouwen van een extra gebouwtje. 

Er zijn tevens ook niet genoeg banken en stoelen voor de kinderen. De kinderen zitten hier met zo’n 6 kinderen op een bankje, waar wij in België, met zo’n twee kindjes zouden opzitten.

Met een heel klein hartje, keken we naar de lessen in de community school. Wat we daar allemaal zagen, is onbeschrijfelijk: kinderen die hun potlood scherpen met scheermesjes (levensgevaarlijk!), zieke kinderen, kinderen die krantenpapier/isomo opeten omdat ze honger hebben, kinderen die met speeksel een tekening maken op de grond,…

Voor we de lessen in de community school gingen observeren, reden we met een leerkracht door de sloppenwijken vanwaar de kinderen vandaan komen. Ongelooflijk hoeveel kinderen er daar nog op straat leven, zonder enige vorm van onderwijs. De straat krioelde nog van de kinderen… De reden waarom de kinderen hier niet naar school gaan, is vooral door geldproblemen. Ze kunnen de school gewoonweg niet betalen. Hierbij moet je weten dat een kind inschrijven in een community school per maand maar zo’n 2€ kost…

We waren alletwee heel erg van slag van deze dag en hopen dat de community school in de toekomst verder kan evolueren… Jullie kunnen hier natuurlijk ook altijd bij helpen. Doneren kan  via deze website: http://www.plaep.org/causes/musonda-community-school/

Ook deze kinderen verdienen een betere toekomst, elke steun die wij kunnen bieden, helpt Zambia een klein beetje vooruit. Onderwijs is en blijft nog steeds het fundament voor een betere toekomst! 

Op ‘bezoek’ in het tweede leerjaar

Vandaag skypten we met het tweede leerjaar van sportbasisschool de Oester in Strijland. De klas werkte een project uit rond gezondheid en om het project af te sluiten, hadden ze nog enkele vragen voor ons. Op deze manier wou de leerkracht het thema wereldwijd bekijken met de kinderen.

Bij deze een kort verslagje van de vragen die ons gesteld werden:

Zijn de mensen in Zambia gezond?

De jonge kinderen hier in Zambia eten vooral ongezonde voeding. Zo zien we in de kleuterklas heel veel snoepgoed (zoals lekstokken), frieten,…

De volwassenen eten hier ook weinig gevarieerd: hun dagelijkse portie eten bestaat elke dag opnieuw uit nshima met bijhorende groentjes en een vleessoort.

Poetsen de mensen daar eigenlijk hun tanden?

Bij de jonge kinderen hebben we eerder de indruk dat er weinig tot niet gepoetst wordt. Dit merken we aan de soms heel zwarte/bruine tanden. Sommige kinderen hebben hier zelf geen tanden… Bij de volwassenen merken we dit probleem minder, in tegendeel: de mensen poetsen hun tanden hier na elke maaltijd. Hierdoor hebben de meeste volwassenen heel witte tanden.

Doen ze daar aan sport?

De mensen hier in Zambia zijn heel sportief. Elke dag doen ze zo’n 2uur aan sport. Ook de kinderen in de kleuterklas krijgen hier veel bewegingsvrijheid: zo mogen ze bijvoorbeeld elke dag zo’n 2uur in de speeltuin spelen én krijgen ze vooral bewegingsactiviteiten voorgeschoteld.

Vanwaar komt het water? En waar halen de mensen het?

Het water komt hier net zoals bij ons uit de kraan. Het enige verschil is dat er hier enkel regenwater beschikbaar is. Dit verklaart ook waarom er vaak geen water beschikbaar is of waarom het water vaak bruin uitslaat.

Wanneer er geen water ter beschikking is, kopen de mensen water in de supermarkt of stappen ze een lange eind om wat water te bemachtigen.

Wat eten de mensen in Zambia?

De mensen eten hier net zoals ons verschillende groenten en vleessoorten (voornamelijk worst, biefstuk en kip). Het enige verschil is dat de mensen dit opeten met ‘Nshima’. Dit is een soort maïsmeel die ze koken tot één geheel. Vervolgens eten ze het eten hier met hun handen op.

Is er daar een goede dokter te vinden?

Naast ons huisje is er een kleine dokterspraktijk. De mensen kunnen hier terecht voor al hun problemen. Ook zien we hier heel vaak moeders met hun baby voorbijwandelen, daarom doet het ons ook soms een beetje denken aan ‘kind en gezin’.

Op bezoek bij de tweedejaarsstudenten

Deze week namen we een kijkje bij de tweedejaarsstudenten. Deze studenten zijn de laatste studenten die het certificaat ‘Early Childhood Education’ zullen krijgen wanneer ze afgestudeerd zijn. Sinds dit jaar is er namelijk een nieuw curriculum waardoor de studenten die vanaf dit jaar starten aan de richting ‘Early Childhood Education’ een diploma behalen.

We merken wel een groot verschil op tussen het eerste jaar en het tweede jaar: de leerkrachten komen veel vaker niet opdagen bij de tweedejaarsstudenten. We denken dat dit te maken heeft met het nieuwe curriculum waardoor de leerkrachten meer aandacht willen besteden aan de eerstejaarsstudenten die een diploma behalen dan de tweedjaarsstudenten die een certificaat behalen.

Opmerkelijk deze week waren de praktijkvoorbeelden die we zagen. Zo maken de studenten hier al hun sportmaterialen zelf: hoepels, ballen en springtouwen.  

Tijdens het vak ‘PVA’ kregen we de opdracht om een springtouw te maken. Hier hebben we onze ogen wel open getrokken, het was prachtig om te zien hoe de studenten met kosteloos materiaal een bruikbaar springtouw maakten. Ook wij hebben de studenten hierbij geholpen. De werkwijze bestaat uit:

-          - Het plukken van aloë vera bladeren

-          - Draden uit de aloë vera trekken en wassen

-          - De draden laten drogen (enkele dagen)

-          - De draden in elkaar vlechten

-          - Afwerken met bamboe (als handvaten)

     De springtouwen kunen ook gemaakt worden van lange plastiekdraden die de studenten halen uit bepaalde zakken.

Hopelijk kunnen we de komende weken nog meer van deze bruikbare materialen te zien krijgen… Ook wij zijn ondertussen volop bezig met de voorbereidingen voor het ontwikkelen van onze ‘low cost materials’. Volgende week gaan we van start!

Ohja, nog een leuk weetje: op woensdag namiddag hebben de studenten hier het vak ‘PMS’. Dit vak houdt eigenlijk in dat ze een service verlenen aan het college. Zo zien we de studenten hier bijna elke week het gras maaien (met hun handen), klaslokalen poetsen,… Deze week namen we deel aan deze activiteit. Het plan voor deze week was om het klaslokaal propertjes te kuisen. Heel opmerkelijk hierbij is dat de studenten hier niet kuisen met een borstel of een dweil maar… met de handen!

Gezellig tafelen met de buren

Zaterdagavond kwamen onze goeie buren gezellig bij ons tafelen. Dit moest natuurlijk grondig voorbereid worden…

We gingen zaterdagochtend daarom eerst alle inkopen doen want onze kookpotten waren niet groot genoeg. Ook borden, bestek en bekers hebben we nog moeten bijkopen. Omdat het een héél warme dag was, hadden we dus echt wel een pintje (of een colaatje) verdiend.

Onze buren vonden de spaghetti heel erg lekker MAAR ze vonden het écht niet makkelijk om op te eten…

We vroegen de buren of ze een mes of een lepel wouden om de spaghetti op te eten, maar ze gaven hier niet echt een duidelijk antwoord op. Daarom gaven we ze dan maar elk een vork, mes én lepel...

Nadat Sanne de  borden goed had vol geschept en Laura iedereen had voorzien van een drankje,  gingen we aan tafel zitten en begonnen we te eten.

De buren keken ons heel raar aan en wachtten wat af. Plots zei David dat ze bijna nooit met bestek eten hier in Zambia… het gebruik hiervan kenden ze dus eigenlijk niet. Daarom toonden we hen voor hoe je spaghetti op je vork rolt door behulp van je lepel. We zeiden er ook bij dat als het te moeilijk was, ze hun spaghetti konden snijden. Abraham probeerde het rollen slechts enkele keren maar gaf het al snel al op. David, Sidney en Kristien daarentegen, hielden vol en bleven proberen.

We hebben er wel eens goed mee kunnen lachen, vorig weekend zagen ze ons sukkelen met de nshima en nu zien wij onze Zambiaantjes sukkelen met het bestek.

Onze buren waren heel tevreden over de heerlijke spaghetti én verlangen al naar meer Belgische gerechtjes. We denken dus dat we de traditie zullen blijven voortzetten en dat de buren dus elk weekend zullen komen eten!

Een weekje in de kleuterklas

Aangezien de leerkrachten deze week enkele workshops hadden, gingen de lessen deze week niet door. Daarom is er een kleine wijziging in ons programma gebeurd: deze week stonden we in de kleuterklas en volgende week gaan we op bezoek bij de tweedejaarsstudenten.

We moeten eerlijk toegeven, we zijn een beetje teleurgesteld in het klasgebeuren. Er is namelijk heel veel materiaal dat de leerkracht kan gebruiken, maar ze weet gewoon niet hoe ze deze kan aanbrengen in de klas. De leerkracht denkt tevens ook dat dat kinderen maar 1 tot 2u per dag kunnen werken in de klas. Hierdoor ziet de dagplanning er heel simpel uit: in de morgen geeft de kleuterleidster een kleine activiteit/spel en voor de rest van de dag is het vrij spel. Hierdoor doet de kleuterklas ons eerder een beetje denken aan een kinderdagverblijf.

Ook op vlak van hygiëne en veiligheid zijn we teleurgesteld. De kleuters lopen hier vaak met natte broeken en deze worden van heel de dag niet ververst… Je moet hierbij ook weten dat er heel veel kinderen diarree hebben of ziek zijn, dus het is hier echt wel nodig dat er gewerkt wordt aan hygiëne in de klas. Op vlak van veiligheid hebben we onze ogen hier al uit gekeken: kinderen klimmen superhoog in bomen, bouwen constructies van tafels (die dan omver vallen), de stoelen in de klas zitten vol met nagels die er uitsteken,… Ook heeft de leerkracht weinig oog voor wat de kleuters doen, wat het dus extra gevaarlijk maakt.

Om het klasmanagement wat vooruit te helpen, zijn we van plan om symbolen aan te brengen in de klas. Zo kan de kleuterleidster haar dag (hopelijk) beter organiseren.

Voor onze bachelor proef hebben we ook al veel ideeën. In de lessen Nederlands zagen we dat er 4 ‘basic skills’ zijn op vlak van ‘language development’. Onze bachelor proef zal dan ook draaien rond deze 4 basic skills. Meer info en de uitwerkingen hiervan zullen later op onze blog verschijnen!

Ondanks de teleurstellingen in de klas, hebben we de moed nog niet laten zakken! De kleuterjuf zelf is namelijk heel enthousiast dat wij haar nieuwe dingen zullen bijleren. (Deze week toonden we haar trouwens al enkele spelletjes/activiteiten)

Bij deze ook nog een lijstje met grappige dingen die we deze week gezien/gedaan hebben in de kleuterklas

1)Sommige kleuters willen hun speeltuig in de speeltuin niet alleen laten als ze naar het toilet moeten. (ze willen niet dat een andere kleuter er op komt spelen) De oplossing hiervoor?! Gewoon naast het speeltuig een plasje doen!

-      2)Sanne was deze week zo goed om een kindje op te rapen dat gevallen was, jammer genoeg moest Sanne de gevolgen hiervan dragen… Het kindje plaste Sanne helemaal onder! Je moet ook weten dat bij het thuiskomen in ons huisje, er geen water was! Het wassen is dus moeten uitgesteld worden tot 7u ’s avonds.

-      3)De kleuters hebben hier twee pauzes: break & lunch. Het grappige is dat de kleuters zelf mogen kiezen wat ze tijdens deze pauzes eten… hierdoor zie je veel kinderen worst met een chocoladekoek eten. (Gezond is anders!)

Maar bovenal bracht de eerste week in de kleuterklas, ons heel mooi fotomateriaal!

Deze avond komen de buren eten, dus we gaan snel beginnen aan de kookpot (spaghetti, Mmm!) Een verslagje hierover zullen we morgen posten! 

Beestjes in huis…

Beestjes in huis…

Veel mensen hebben ons al gevraagd hoe het zit met beestjes hier in huis…

Over het algemeen valt het hier wel goed mee. Toch hebben we al enkele ‘vrienden’ over de vloer gekregen…

Deze nacht hoorde Laura vreemde geluiden in de kamer… een flapperend object vloog door de kamer. ‘Het zal wel verbeelding zijn,’ dacht Laura. Ze draaide zich om, en probeerde verder te slapen. Plots hoorde ze rare geluiden op de vloer, het leek op een beestje dat over onze vloer kroop… aangezien het nacht was, wou Laura Sanne niet wakker maken. De enige oplossing was gewoon verder slapen. Ofja, dat was de bedoeling. Na enkele minuten hoorde Laura terug het gefladder. Dit heeft toch zo’n twee uur geduurd. Tot plots… er vloog iets op Laura’s muskietennet. Nu zou ze het eindelijk weten, ze deed haar ogen open en zag daar… een vleermuis!

We weten niet waar hij/zij daarna naar toe vloog want plots was hij verdwenen uit de kamer… Langs waar ze binnen kwam en of de vleermuis ook naar buiten geraakte was voor ons een groot vraagteken. Tot plots deze avond…

Samen zaten we in de kamer nog wat te werken voor onze activiteit van morgen in de kleuterklas. Toen plots… de vleermuis terug opdook! Hierdoor konden we toch nog enkele mooie foto’s nemen én hebben we hem ook terug de vrijheid aangeboden.  

Verder hadden we ook al een Gekko op bezoek. Deze hebben we Fred genoemd, maar we zijn hem jammer genoeg al enkele dagen kwijt. Het ga je goed Fred!

Mierennesten hebben we ook al over de vloer gekregen, maar deze hebben we onmiddellijk doodgespoten… Dit is trouwens ook het lot van de (vele) kakkerlakken die we hier in ons huisje tegenkomen…

  

Gisteren zag Laura dat Sanne raar keek naar het fornuis. ‘Kan je het licht eens aansteken?’ vroeg Sanne. Laura keek een beetje verward… ‘Ok, is er soms iets?’ ‘Neen neen,’ zei Sanne en ze stapt dichter naar het fornuis. ‘Ah, oef!!’ hoorde Laura Sanne plots zeggen. ‘Ik dacht dat er een slang achter ons fornuis zat, maar het is een salamander’.  Het beestje zag er echter toch wat vies uit met die glimmende huid…